‘Ruim je de grote blokken even op? Dan gaan we zo in de kring eindigen!’ Zo luidde de vraag van de juf aan zoonlief van toen 4 jaar. Waar (denk ik) normaal de kinderen bij deze oproep ijverig beginnen op te ruimen, keek de juf behoorlijk op haar neus toen zij even later zoonlief van de gang wilde halen en zag dat hij rustig een groot kunstwerk aan het bouwen was. Toen ze om uitleg vroeg antwoordde hij haar vol overtuiging: ’Maar juf, ik was een sneeuwschuiver aan het bouwen! Dan kan ik alle blokken zo in één keer naar de bak toeschuiven!’

Mijn kinderen (zeker de oudste) hebben vaker zulk soort ingevingen, wat mij best vaak in tijdnood helpt, maar nog belangrijker, wat mij ook akelig vaak herinnerd aan deze tekst:

“Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE. Want zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten dan uw gedachten.”
Jes 55:8-9 (HSV)


Verschillen
Ik heb graag een doel voor ogen, iets waar ik naar toe werk. Dat geeft voor mij helderheid en structuur, en daarmee duidelijkheid en daardoor veiligheid. Het geeft een gevoel van controle en houvast. Tot ik ontdekte dat kinderen ook een functionerend brein blijken te hebben. Ik leef naar mijn doel toe en mijn kinderen kunnen naar exact hetzelfde doel toeleven. Op tijd op school komen bijvoorbeeld. Dat is hier in huis echt een doel op zich. En op de één of andere manier ervaar ik tijdens dit doel nooit een gevoel van controle en houvast.  Als ik zeg: “Kom, we gaan nu de schoenen en je jas aandoen” dan creëer ik nu al 10 minuten aankleed tijd extra. Er kan namelijk zomaar een discussie ontstaan welke schoenen aangetrokken moeten worden, en uiteraard zijn de gewenste schoenen van mij, nooit in overeenstemming met die van kindlief. Waarbij ik niet de stress van school moet voelen om rustig te kunnen vragen met welke bedoeling deze vraag wordt gesteld. Daardoor ontstaat er ruimte om elkaars doelen uit te spreken waardoor we elkaar vaak weer vinden en gaan de goede schoenen (zonder escalatie) aan naar school. En dan heb ik het nu alleen nog maar over schoenen… Mijn hoofd werkt niet op dezelfde wijze als die van mijn kinderen, en dat mag. Zo leren we elkaar meer en meer kennen en lezen.


Als God gaat onderwijzen..
Met de Heere zit ik overigens ook niet altijd op 1 lijn.  Ik heb best vaak voor ogen wat goed is. Hoe dingen zouden moeten gaan. Hoe bepaalde dingen geregeld moeten worden. Hoe bepaalde acties vooral niet uitgevoerd moeten worden. Ik weet het vaak best precies. En daar is nog vaker een streep doorheen gezet. Door God Zelf. Dat kon ik niet altijd even waarderen, en dat is nogal zacht uitgedrukt. In deze momenten is voor mij steeds op dieper niveau waar geworden dat ik moet sterven aan mijzelf.

“Want wie zijn leven wil behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven verliezen zal omwille van Mij, die zal het behouden.”
Lukas 9:24 (HSV)


God is meer dan verschillend!
Waar de logica van mij en mijn kinderen vooral verschillend zijn, heb ik moeten leren dat Gods gedachten zo veel meer zijn. Dat Zijn wijsheid echt oneindig is, en ik dat niet kan bedenken! En vooral, dat de Heere mij nooit heeft gevraagd iets te snappen maar vooral Hem te vertrouwen. Om Wie Hij is! Dan moesten mijn ideeën aan de kant, mijn visie moest wijken en dat gaat elke keer een laag dieper. Ik geloof niet dat God daar klaar mee is tot Hij mij Thuis heeft gehaald.


Wat vraagt God van ons?
Het vraagt echter veel van mij. Zoals ik al zei: Ik moest hierin echt leren om te sterven aan mijzelf. Wat concreet inhoudt dat ik niet al mijn plannen, gedachten en visies maar overboord gooi, en simpelweg op God ga wachten. Maar dat ik dit alles onderwerp aan Hem. Dat Hij mag beslissen wat goed is en wat niet. Wat gebeurt en wat niet. Dat Hij mij mag onderwijzen in Zijn waarheid. En dan helpt het niet als ik om wat voor reden vasthoud aan wat ik belangrijk vind; hoe christelijk iets ook lijkt te zijn. Het gaat er vooral om dat het Gods wil is wat gebeurd. En dát, dat kan alleen maar als ik heel dicht bij de Heere blijf. Als ik Hem elke dag zoek, als ik elke dag in gesprek blijf met Hem. Als ik elke dag Zijn Woorden lees en tijd neem om te luisteren naar Zijn stem… Hij vraagt ons of wij Hem kennen! Hij vraagt een relatie met ons. Zodat wij Hem leren kennen in Wie Hij is. Zodat wij Hem leren kennen in Zijn wil. Zodat wij Zijn stem gaan leren verstaan. Zodat ons leven gericht wordt op Hem. En Hij belooft Zijn vrede in Zijn aanwezigheid. En dan wordt dit zo ontzettend waar: Alles kan ik aan, door Christus Die mij kracht geeft…


Mijn praktijk…
Lukt dat altijd? Nee, zodra (en ja, dat gebeurt hier nog steeds) mijn stille tijd erbij inschiet begin ik te wiebelen. Als dit even duurt slaat de onzekerheid toe en als ik er niet alert op ben, ben ik heel snel dat verloren schaap wat maar aan het ronddolen is in alles wat onzeker en bang maakt.

Maar dan is juíst daar, God, altijd!

“Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus.”

Filippenzen 1:6 (HSV)



Geschreven door: Hanneke van der Schelling