Ik voel het niet meer!

Wat als er niets is? Ja echt, ik wéét dat de Heilige Geest mij kan vullen. Maar alles is dood. Alles lijkt verdwenen. Ik voel niets meer. Bijbellezen doet me niets meer, mijn gebeden gaan niet verder dan het plafond. En eerlijk…? Soms vraag ik me echt af of God nog wel bestaat!



En ja, iedereen zegt wel dat ik het niet van mijn gevoel af moet laten hangen. En dat weet ik… maar daar zijn mijn vragen niet mee opgelost, daar zijn problemen niet mee verdwenen, daar gaat de pijn niet mee weg…



Pijn
Herkenbaar; deze gedachten? Voor mij zijn ze in mijn depressie, maar ook zeker de periode erna voorbij gekomen.  De pijn die jouw geloof lijkt te overstijgen. De pijn  of angst die alles verteert. En je niets meer ziet of voelt dan pijn of verdriet. Niets anders meer dan wanhoop en hopeloosheid.



En dan God?
Wat moet je daar dan mee? Iedereen lijkt te weten hoe jij dit aan moet pakken. Bijbellezen, bidden... je weet het allemaal. Maar het helpt je allemaal helemaal niets  en maakt het vaak alleen nog maar erger. Want wat als je wéét dat je op God moet vertrouwen, maar de vraag wáár Hij is, Wíe Hij is verteerd je? Wat als je wéét dat Hij Liefde is, maar alles wat je in de Bijbel leest en vindt vertaalt zich in jouw hoofd als een strenge en afwijzende Rechter waardoor jij tot op het bot veroordeeld wordt? En je je Bijbel maar besluit dicht te houden? Wat moet je dan met God?



God liet mij iets zien
Herken je het beeld van een baby of dreumes die compleet overstuur is. Óók al is de moeder dichtbij en zoekt zij contact met haar kindje? Mijn zoontje had in zijn babytijd vaak momenten waardoor hij ontroostbaar kon zijn. En ik hem compleet overstuur in mijn armen nam. Op die momenten kon ik niets anders doen dan meehuilen.  Rustgevende woordjes tegen hem fluisteren. Maar vooral hem  heel dicht bij mij houden. Ik had niet het idee dat hij mijn nabijheid doorhad. Zeker als hij ontzettend veel pijn had. Maar alles in mijn moederhart zei dat ik dát moest doen. Zijn huilen werd er niet altijd gelijk rustig door. Soms liepen we wel 1,5 uur rond, voor hij mijn aanwezigheid door leek te krijgen. Maar ik kon hem niet wegleggen. Als hij zo overstuur was, zoveel pijn of ongemak had, dan móest ik hem heel dicht bij mij houden…

“Geen één vader geeft toch zijn zoon een steen als hij om een brood vraagt? Of een slang als hij om een vis vraagt? Of een schorpioen als hij om een ei vraagt? Dus ook al zijn jullie slecht, toch kunnen jullie goede dingen aan jullie kinderen geven. Dan zal jullie hemelse Vader toch zéker de Heilige Geest geven als mensen Hem daarom bidden?”    
Lukas 11:11-13 (BB)



Ouderschap
Hier maakt Jezus Zelf de vergelijking met het ouderschap. En dit was zó’n troostende les voor mij! Juist als wij het niet meer voelen, als wij het niet meer weten, als wij het niet meer beseffen, en misschien door alle pijn niet eens meer willen… Dit alles schrikt God niet af!

Als wij als ouders (met zoveel gebreken en onkunde) onze kinderen in hun onwetendheid (en misschien wel afwijzing), zóveel liefde kunnen geven, zó dichtbij kunnen houden en zó ontzettend lief kunnen hebben, dan kan God dat nog oneindig veel meer. Dan dóet God dat nog oneindig veel meer!

Ook al snappen wij er niets meer van, en verteert de pijn ons misschien. God ziet ons! Hij kent ons! Hij weet ons vermogen. Hij kent onze onwetendheid. Hij kent onze pijn, ons verdriet… Het schrikt Hem niet af… het schrikt Hem nooit af… Hij blíjft heel dicht bij jou!



Those He saves are His delight
Degenen die Hij redt zijn Zijn vreugde

Christ will hold me fast
Christus zal mij vasthouden


Precious in His holy sight
Kostbaar in Zijn heilige ogen


He will hold me fast
Hij zal mij stevig vasthouden


He'll not let my soul be lost
Hij zal mijn ziel niet verloren laten gaan


His promises shall last
Zijn beloften zullen blijvend zijn


Bought by Him at such a cost
Door Hem gekocht voor zo'n prijs


He will hold me fast
Hij zál mij stevig vasthouden


‘He will hold me fast’  
Keith and Kristyn Getty




Geschreven door: Hanneke van der Schelling