Ik ben niet zo goed in de weg en ook niet zo goed in afstanden schatten. Ik ben geen ster in “wegen lezen.” Wat dat betreft ben ik een regelrechte ramp. En toch was dat elke keer als we weg gingen mijn taak. Ik hield namelijk ook niet van autorijden. Daar zat ik dan met een wegenkaart op schoot. Ik hield mijn vinger wel bij de weg maar was ondertussen met hele andere dingen bezig. Zodat mijn vinger op de kaart niet meer overeenkwam met de weg waar we op reden.



We waren al een keer verkeerd gereden. (Hoogstwaarschijnlijk mijn schuld.) En we moesten weer op de goede weg komen. Mijn man, die aan het stuur zat, riep vertwijfeld uit: moet ik er hier af? Voordat ik überhaupt door had waar we reden en of we bij het afslaan wel op een goede weg zouden komen, waren we de afrit alweer voorbij. Je begrijpt, dit was voor niemand een succes en behoorlijk frustrerend. Als de taak van het wegwijzen in mijn handen lag duurde het vaak vrij lang voordat we op de plek van bestemming kwamen.


Luisteren naar de navigatie  
Gelukkig was daar opeens de navigatie! Zo voelde het voor mij tenminste. Want het maakte voor mij een wereld van verschil.En toen was daar dus ineens de navigatie. Een kastje in je auto die je de weg wees naar de plek van bestemming, Je hoefde alleen maar in te voeren waar je heen wilde en TomTom liet je de weg zien. De eerste paar keren namen we nog het grote wegenboek mee, want stel je voor. Maar eigenlijk lieten we dat heel snel achterwege. Ik vond het een uitkomst. Niet meer op de kaarten turen, maar iets wat alle wegen in zijn systeem had. En je naar de juiste plek van bestemming wist te leiden. Wie wil dit nu niet? Het klinkt misschien een beetje rooskleurig. Goed naar de navigatie luisteren moest ik ook leren. Het gebeurde nog weleens dat ik toch een verkeerde afslag nam. Omdat ik zelf dacht dat het de betere weg was. En dan was ik weer aan het rijden terwijl ik dringend gesommeerd werd om te keren. Eén keer was ik zo boos op mijn navigatie. “Je roept alleen maar dat ik naar links moet!” Riep ik getergd uit. Mijn zoon moet er nog steeds om lachen. Vooral op vakantie kan de navigatie je op bijzondere plekken brengen. Niet altijd wegen waar je gelukkig van wordt. “Moeten we echt zo rijden?” denk ik dan…


Gods navigatie
Als christen heb je ook een navigatie. Iemand die je de weg wijst. Iemand die weet wat de eindbestemming is en ons in Zijn wijsheid leidt.

“Ik geef inzicht en wijs je de weg die je moet gaan.
Ik geef raad, op jou rust mijn oog.”
 Ps 32:8 NBV


In psalm 32 zegt God dat Hij ons inzicht geeft. Dat Hij laat zien welke weg we moeten gaan. Hij geeft zelfs raad als we twijfelen over welke weg we moeten nemen. Hij ziet ons. Maar ook naar Gods navigatie luisteren is niet altijd makkelijk. In Zijn wijsheid laat Hij ons niet de hele weg zien die we te gaan hebben. Soms brengt Hij ons op plekken waar we liever niet zijn. Hij kiest dan zelf een hobbelige weg zodat we kunnen oefenen met onze stuurmanskunsten. Maar juist als zo’n weg voor ons ligt is de verleiding groot om een andere weg te kiezen. Dan negeren we dat stemmetje en kiezen we zelf voor links of rechts. Soms met alle gevolgen van dien. Kijk maar gewoon om je heen. Je ziet het overal. De gebrokenheid, de botsingen die ontstaan door níet naar Zijn stem te luisteren. Door níet Zijn navigatie na te volgen. Net zoals met mijn gewone navigatie denk ik tóch dat ik het beter weet en kies ik soms een weg die ik beter links had kunnen laten liggen. Gelukkig is deze Goddelijke navigatie een geduldige navigatie. Soms wacht Hij af tot we zelf weer op de goede weg komen. Soms wijst Hij ons vriendelijk waar wij heen moeten. En hoeveel omwegen we zelf ook nemen met deze Navigatie kom je altijd op de goede bestemming uit!



Geschreven door: Dineke Gerritsen